Kantoorgenoten Frank van Ardenne en Laura Hinrichs en hebben een bijdrage geleverd aan het onderzoek “Geen straf, maar wel een strafblad“, zoals verricht door Sophie Polm en Machteld Veen. Dit onderzoek constateert een gat in de rechtsbescherming als het gaat om het voorwaardelijk sepot. Dit is een van de afdoeningsmogelijkheden van het Openbaar Ministerie bij de vervolging van een strafzaak van een particulier of onderneming.
Wij zien in de praktijk dat niet bekend is dat een sepot, in welke vorm dan ook, zichtbaar is op het strafblad en daardoor ingrijpende consequenties kan hebben. Op hoofdlijnen zijn twee soorten sepots te onderscheiden: i) de technische sepots en ii) de beleidssepots. Met een technisch sepot concludeert het Openbaar Ministerie dat er niet vervolgd kan worden of dat er onvoldoende uitzicht bestaat op een veroordeling. Bij een beleidssepot geeft het Openbaar Ministerie aan dat zij van mening is dat een vervolging technisch haalbaar is, maar dat er op gronden van algemeen belang voor is gekozen van die vervolging af te zien. Dit beleidssepot kan de vorm krijgen van een voorwaardelijk sepot. Uit het onderzoek van Polm en Veen blijkt dat er ongeveer 10.000 keer per jaar een voorwaardelijk sepot wordt uitgereikt aan een verdachte ter afdoening van de strafzaak.
Een aantekening op het strafblad kan zoals hiervoor aangegeven ingrijpende consequenties hebben. Gedacht kan worden aan het verkrijgen van een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG). Ook is het zo dat bij een toetsing in het kader van de Wet Bibob (voorwaardelijk) sepots kunnen meewegen in de screening. Deze screening is bijvoorbeeld aan de orde bij het aanvragen van vergunningen of bij deelname aan een aanbestedingsprocedure.
Kortom, een sepot lijkt op het eerste gezicht een perfecte afdoening van een strafzaak. De praktijk laat echter zien dat het sepot ook ingrijpende negatieve gevolgen kan hebben. Het is daarom altijd van belang kritisch te kijken naar de wijze van afdoening.
